Iedereen die mij persoonlijk kent weet dat huisvrouw zijn niet echt mijn sterkste kant is. Soms speel ik wel dat ik er eentje ben, maar meestal kun je in ons huis goed zien dat er geleefd wordt. Sterker nog, als je een beetje op de details let weet je exact wat ik de hele dag heb gedaan. Vaak ben ik met mijn hoofd al weer bij iets anders, dus afmaken is niet mijn sterkste kant. Rond 10 uur gebeurt het nog wel eens dat ik tegelijk met mijn koffiekopje het ontbijtbordje in de keuken moet zetten. En dan zou ik hem natuurlijk meteen in de vaatwasser moeten zetten, maar ik had net beloofd een spelletje te spelen met de kinderen. Dat is zo leuk dat we nog een potje doen en de tijd vergeten. Ineens moeten we snel lunchen, anders komen we te laat op onze afspraak. Dus dat spelletje even aan de kant schuiven, gauw de schone bordjes uit de vaatwasser (nee, die vieze van vanmorgen erin komt echt niet bij me op), het kleed even uitkloppen van de ochtend en dan kunnen we een boterham eten. De krant ga ik nog lezen, dus die ligt opgevouwen op de lege stoel naast de tafel. Bovenop de brief van school die blijkbaar uit een tas is gekomen en de tekeningen die gisteren zijn gemaakt en absoluut niet mochten worden weggegooid. Tja goed voorbeeld doet goed volgen, dus je krijgt een beeld van de keuken, de eettafel.., woonkamer…, de slaapkamers……..
Daar waar ik dus heel goed ben in beginnen (en omdenken), heeft mijn man daar juist wat moeite mee. Als hij eenmaal lekker bezig is met iets zit hij er helemaal in en is hij full focus op datgene wat moet gebeuren. Ik herhaal ALS….Ik kan nu alle man-vrouw clichés uit de kast gaan halen, maar ik vermoed dat je geen voorbeelden nodig hebt om je een discussie voor de geest te halen. Iets met vrouwen die vinden dat ze alles moeten doen én mannen die vinden dat het ook nooit goed is. Na weer zo’n discussie viel bij mij ineens het kwartje…. Doordat mijn man de wereld waarneemt in details ziet hij de grote lijn moeizaam. Dus als je hele huis helemaal bezaait is met allerlei details (sorry….) is het wel lastig om tot actie te komen, waar moet je beginnen dan?? En als je dan eenmaal begonnen bent en er komt iemand langs stuiven (again sorry….), die weer van alles toevoegt aan jouw plan, heeft opnieuw beginnen eigenlijk ook geen zin. Dan kan je er maar beter mee stoppen of eigenlijk kun je maar beter ook niet mee beginnen, want je weet toch al wat er straks weer gaat gebeuren.
Zoals het bij ons gaat als kwartjes zijn gevallen; ik begin met een plan maken en even later pakt mijn man het verder op. Ik denk dat ieder onze eigen taak ons allebei rust gaat geven, het dwingt mij om af te maken en hem om te beginnen, zonder dat we ons nog hoeven te irriteren aan wat de ander niet doet. Hij stelt dan voor voortaan de was en het stofzuigen/dweilen op te pakken. Ik doe dan de boodschappen en het poetswerk.
Het resultaat is groots, we hebben geen discussies meer over de huishoudelijke taken. Ik bemoei me niet met de was om zijn focus niet weg te halen en hij bemoeit zich niet met alle projectjes die her en der door huis liggen. Hij ruimt de keuken op als het hem echt te gortig is. Voor mij het teken dat ik toch ook echt even wat moet gaan doen. Hij komt niet meer al mopperend uit zijn werk over de bende thuis, maar vraagt nu of we een gezellige dag hebben gehad en wie er gewonnen heeft met het spelletje. Ik geef hem dan een kus en geef hem wat te drinken en de krant, zoals het een echte huisvrouw betaamt. Toch?